Major Stanisław Szuro – żołnierz ZWZ-AK, więzień niemieckich obozów, skazany przez komunistów na karę śmierci zmarł w Krakowie w wieku 100 lat. O jego śmierci poinformował dziś szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Kasprzyk.
Urodził się 19 października 1920 r. w Krakowie. Walczył w kampanii wrześniowej, potem w szeregach ZWZ i AK. Po aresztowaniu przez Niemców osadzono go w więzieniu Montelupich. Następnie trafił do obozu w Pustkowie, a potem do KL Sachsenhausen i KL Bergen-Belsen.
Po wojnie wrócił do kraju, ale nie było mu dane cieszyć się wolnością. W listopadzie 1946 r. komunistyczne władze aresztowały go za działalność w studenckiej Lidze Walki z Bolszewizmem, powiązanej z Narodową Organizacją Wojskową i Stronnictwem Narodowym. Został skazany na karę śmierci. Po amnestii w 1947 r. wyrok złagodzono do 15 lat więzienia. W Rawiczu i Wronkach siedział do sierpnia 1955 r.
Po odzyskaniu wolności ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował w bursach akademickich i szkołach średnich, m.in. w LO pijarów i seminarium duchownym franciszkanów w Wieliczce. Zrehabilitowano go dopiero w 1994 r.
Przez wiele lat mieszkał w Wieliczce przy ulicy Kościuszki wraz z żoną Danutą, rodowitą wieliczanką i dwoma synami.
Stanisław Szuro był prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Prowadził działalność edukacyjną, wygłaszając prelekcje na tematy historyczne i biorąc udział w licznych spotkaniach z młodzieżą. W 2015 r. został wyróżniony przez IPN tytułem Świadek Historii. Dwa lata później szef MON awansował go na stopień majora.
W 2008 r. Stanisław Szuro został przez Prezydenta RP odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2015 r. wyróżniony przez Instytut Pamięci Narodowej tytułem Świadek Historii. Otrzymał także m.in. medal Pro Bono Poloniae, przyznawany przez Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz medal Pro Patria (2018).
źródło: ipn.pl
fot. PAP/Łukasz Gągulski
Napisz komentarz
Komentarze