Zygmunt Kawecki urodził się w Wieliczce 11 kwietnia 1919 roku. Ukończył szkołę podstawową oraz gimnazjum im. Jana Matejki. Po maturze w 1937 roku rozpoczął roczną służbę wojskową, a następnie studia na Wydziale Hutniczym AGH, przerwane wybuchem wojny. Został poważnie ranny we wrześniu 1939 r. Od lutego 1940 roku pracował w Kopalni Soli w Wieliczce w biurze konstrukcyjnym. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej i następnie do Armii Krajowej. Do 1943 roku był dowódcą plutonu w Wieliczce, następnie miejscowego plutonu Kedywu, a od marca 1944 roku inspektorem dywersyjnym Kedywu w obwodzie miechowskim. Brał udział w licznych akcjach dywersyjnych. Za zasługi w II Wojnie Światowej został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznym, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Partyzanckim.
Po zakończeniu wojny podjął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej. Współuczestniczył w pracach nad konstrukcją defektoskopu magnetycznego lin stalowych, wykorzystywanego następnie przy badaniach trwałości lin nośnych kolei linowych oraz lin w kopalniach. W 1959 roku Zygmunt Kawecki obronił pracę doktorską.
Dwukrotnie był prodziekanem Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH. W 1967 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, zaś pięć lat później objął funkcję dyrektora Instytutu Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki, którą pełnił do przejścia na emeryturę w 1982 roku. W 1974 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Wyrazem uznania dorobku naukowego było nadanie przez Senat AGH w 1993 roku tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo – Hutniczej.
Był odznaczony między innymi: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim oraz Gwiazdą do Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, a także Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Jako wieloletni mieszkaniec Wieliczki był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia „Klub Przyjaciół Wieliczki”, a od 1984 r. aż do 2002 r. jego prezesem. Zmarł w 2003 roku, czując zawsze wielki sentyment do Wieliczki.
Napisz komentarz
Komentarze